Başım çok ağrıdığında bir ağrı kesici, moralim bozuk olduğunda bir anti depresan olabiliyor alışveriş benim için. Annemi zorla sürüklemem de bundan ileri gelmektedir. Bir insanın alışveril sevmemesini kafam almıyor desem yeridir. Hele ayakkabı alışverişleri... Ayakkabı alışveriş konusunun dışında da incelenebilir bence. Çünkü ayakkabı varlık üstüdür, ayakkabı tanrıdır! "Senden bunun aynısı yok mu?" "Hayır bunun üç çizgisi var, onda iki tane çizgi vardı, bir de 45 derece daha eğikti onlar!" şeklinde diyaloglara sahne olabilir kadınların bir çoğuyla ayakkabı alışverişi yapmak. Herkes bilmelidir ki hiç bir ayakkabı benzer değildir, hiçbir ayakkabı aynı değildir! Ayakkabılar birbirinden tamamen farklı, kendi dünyaları olan özel organizmalardır:D Eö peki bu kadar olmasa da iyidir ayakkabılar yani:D
Oldum olası sevdiğim alışverişlerden biri kırtasiye alışverişidir. Böyle rengarank, eğlenceli bir yer ya.. Gidince böyle bütün kalemlerden, bütün fon kartonlarından ve bütün o şekilli kalemtraşlardan alasım gelir. İlk okul ne güzeldi yahu, çeşit çeşit kalemler falan.. Bir tane sol anahtarlı kalemim vardı benim. Ne güzel birşeydi. Babam sol anahtarını kırmıştı onun, sonra da "Böyle daha güzel oldu!" demişti. Hayır, öyle daha güzel olmamıştı sevgili dostlar:)
Alışveriş sırasında en nefret edilesi olay beğendiğin bir şeyin bedeninin olmaması ya da renginin olmamasıdır. Yıllardır aradığınız bluzü görürsünüz. Heyecanla sorarsınız "Bunu siyahı var mı?" "Hayır sadece beyaz." Yıllardır aradığını bluz beyaz renkte iç çamaşırı gibi durmaktadır, almazsanız. Ya da birşey beğenir ve sorarsınız "Bunun 38'i var mı?" "Hayır yalnızca 29 beden kaldı" E ama yuh?!
Sonuca bağlamam gerekirse alışveriş eşittir mutluluk ama alışveriş hayal kırıklıkları elemanı değildir mutluluk kümesinin:D
0 yorum:
Yorum Gönder